Teraz wieś Agroturystyka województwa
opolskiego

Ministerialna lista składa się z produktów, które cechuje przede wszystkim jakość, wyjątkowe cechy oraz właściwości wynikające z zastosowania tylko i wyłącznie tradycyjnych metod wytwarzania. 

    Lista została stworzona na mocy ustawy z dnia 17 grudnia 2004 o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych.

Za tradycyjne uważa się metody wykorzystywane od co najmniej 25 lat. Wiek należy udowodnić za pomocą uźródłowionych przekazów książkowych, fotograficznych bądź  nagraniowych. W momencie kiedy forma przekazu wydaje się uboga, wnioskodawca może przeprowadzić badania etnograficzne, np. rozmowy ze starszymi osobami - świadkami spożycia danego specjału.

Wszystkie produkty ubiegające się o taki wpis, a występuje o to ich producent powinny stanowić element tożsamości społeczności lokalnej i należeć do dziedzictwa kulturowego regionu, z którego pochodzi. Producenci nie nabywają żadnego prawa ani do ochrony, ani do promocji wpisanych produktów jako własnych, gdyż ochronie podlega sam produkt, a nie jego wytwórca.

Weryfikacją wniosku o wpis produktu na listę produktów tradycyjnych odpowiedzialny jest marszałek danego województwa, który przed dokonaniem oceny zwraca się do izby gospodarczej zrzeszającej producentów produktów regionalnych i tradycyjnych z prośba o wyrażenie jej opinii. Następnie wniosek o wpis przesyłany jest do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.  Minister odpowiedzialny jest za prowadzenie i uaktualnianie Listy Produktów Tradycyjnych, która  publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Ministra (raz w roku) oraz na stronach internetowych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Na listę trafić mogą produkty z różnych kategorii, a mianowicie produkty: mięsne, mleczne, rybnr, warzywa, owoce, wypieki, tłuszcze, oleje, miody, napoje, dania gotowe i inne.

   Ideą promującą i rozwijającą regionalną żywność, jak również specyfikę regionów w Unii Europejskiej jest sieć Regionalnego Dziedzictwa Kulinarnego.

Kulinarne Dziedzictwo sprowadza się do wspólnego logo, ustalonych kryteriów, uczestnictwa dla przedsiębiorstw, wspólnego marketingu i działań na szczeblu regionalnym i europejskim.

Jak to jest na Opolszczyźnie?

  W dniu 26 stycznia 2009 roku Zarząd Województwa Opolskiego przyjął regulamin Regionalnej Sieci Dziedzictwa Kulinarnego Województwa Opolskiego, rozpoczynając tym samym nabór wniosków przedsiębiorców chętnych do uzyskania członkostwa w sieci.

    Do sieci „ Dziedzictwo Kulinarne Opolskie” przyłączyć się mogą: restauratorzy, przetwórcy żywności oraz rolnicy.

 

   Regulamin, formularz wniosku oraz więcej informacji dostępne są na stronie internetowej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Opolskiego: www.umwo.pl

 

Specyficzne i oryginalne produkty żywnościowe mogą ubiegać się na szczeblu unijnym o jeden z trzech znaków:

 

Chroniona Nazwa Pochodzenia

 

cały proces technologiczny jest przeprowadzony na ściśle określonym obszarze geograficznym, jakość i cechy charakterystyczne są związane z tym obszarem i właściwymi dla niego czynnikami naturalnymi oraz ludzkimi, wszystkie surowce produktu pochodzą z danego obszaru, wszystkie fazy wytwarzania mają miejsce na tym obszarze, jakość produktu ściśle związana jest z miejscem wytwarzania.

Chronione Oznaczenie Geograficzne

przynajmniej jeden z procesów produkcji jest przeprowadzony na określonym obszarze geograficznym, jakość, renoma, lub inna cech charakterystyczna jest przypisana temu pochodzeniu geograficznemu, jakość produktu może wynikać z naturalnych lub ludzkich czynników tj. klimat, szata roślinna, specyficzna gleba, ukształtowanie powierzchni czy też niezmienna i tradycyjna metoda lokalna.

Gwarantowana Tradycyjna Specjalność

jest w obiegu co najmniej 25 lat, produkcja odbywa się przy użyciu tradycyjnych surowców, lub charakteryzuje się tradycyjnym składem, sposób produkcji przetwórstwo odzwierciedla tradycję w metodzie wytwarzania, można wytwarzać na terenie całej Polski, pod warunkiem spełnienia warunków specyfikacji, może być zarejestrowana z zastrzeżeniem nazwy dla             produktu rolnego lub środka spożywczego zgodnego z             opublikowaną specyfikacją produktu lub bez              zastrzeżenia nazwy.

   Ważnym aspektem jest to, iż tu nikt nie jest właścicielem wymienionych oznaczeń. Oznaczenia te są dobrem narodowym, mającym na celu rozwój całego regionu , a nie jednostkowej firmy. Wymogiem jest, ażeby produkt do systemu europejskiego zgłaszała grupa producentów.

 

WIĘCEJ INFORMACJI NA STRONACH: www.minrol.pl ; www.umwo.pl ;

---